Zuster Ursula Haanskorf

1932 – 2023

GEDENKEN WIJ IN GENEGENHEID EN GEBED

ZUSTER URSULA – MARIA JOHANNA HAANSKORF

NORBERTINES VAN SINT-CATHARINADAL, TE OOSTERHOUT

te Teteringen geboren                               16-01-1932

begon zij haar kloosterleven                     08-09-1958

deed haar Professie                                   10-03-1961

overleed in het Huis van haar Professie    08-04-2023

Als jongste kind uit het huwelijk van Henricus Haanskorf en Engelina Frijters groeide Riet op samen met twee zussen en drie broers in een gezin waar eensgezindheid het samenleven kenmerkte. Na de schooltijd en enige jaren van kantoor-werkzaamheden, kreeg de éérste roeping van Riet de voorrang. Gezien haar jonge leeftijd kon zij niet direct toegelaten worden tot de verpleegopleiding te Roosendaal en zo ging zij eerst wat praktijkervaring opdoen in de zorg bij bejaarden en in het sanatorium De Klokkenberg. Na het behalen van het diploma verpleegkunde, kreeg Riet een baan in het Sint-Jozefziekenhuis te Oosterhout en dat bracht haar op het spoor naar het Norbertinessenleven in Sint-Catharinadal. Er groeide een hunkering naar een diepere levensvervulling.

Dagelijks vierde ze de Eucharistie in de kloosterkerk, met de gemeenschap mee;  stilaan trok  haar tweede en uiteindelijke levensroeping haar meer en meer in de richting van God. Het moment om in te treden werd nog even uitgesteld, maar het bezoek aan de Maria-bedevaartplaats Lourdes werd toch de bevestiging van haar keus. Hoewel vooral moeder dit aanvankelijk met pijn in het hart aanvaardde, begon dochter Riet, als zuster Ursula, op het feest van Maria Geboorte haar kloosterleven dat 65 jaar zou volmaken in biddend werken en werkend bidden.

Reeds als tijdelijk geprofeste zuster, nog tijdens haar vormingstijd als Norbertines, werd aan zuster Ursula gevraagd de zorg voor de oudere zusters in de gemeenschap te behartigen. Nadien volgde de benoeming tot Ziekenmeesteres die zij 50 jaar heeft vervuld. Zuster Ursula waakte over het welzijn van de medezusters, droeg zorg voor medische afspraken, onderhield contacten met de artsen en vergezelde zusters bij doktersbezoeken.

Zo vloeide haar eerste en haar tweede roeping in elkaar over; het was haar vreugde en haar voldoening om op deze wijze dienstbaar te zijn aan de eigen medezusters, in de wisselende levensfasen zo eigen aan ons menselijk bestaan. Het viel haar daarom ook zwaar dat zij door eigen fysieke aandoeningen en  visuele beperking deze taak moest loslaten.

Hoewel zij zelf gewend was om te zorgen voor anderen die met ziekte of ouderdom geconfronteerd werden, was het voor onze zuster Ursula niet zo eenvoudig om in haar eigen kwetsbaarheid en afhankelijkheid te berusten of het een plaats te geven in haar leven. Een vleugje zwaarmoedigheid hing zo onomkeerbaar over haar levensavond. Haar wens om “thuis” haar leven af te mogen ronden, kon in vervulling gaan, mede door de grootse ondersteuning van onze huisarts Dr. J. Jongsma en de samenwerking met het Zorgteam Oosterhout van Stichting Maria-Oord.

Vanuit het duister van de Goede Week, ging onze zuster Ursula het Licht van Pasen tegemoet. Op Stille Zaterdag werden Voltooiing en Verrijzenis haar deel. Moge zij nu -samen met Moeder Maria- de blijvende Paasvrede in God ervaren.